در 24 سفر استانی رئیس جمهور و هیئت دولت، با توجه به تبلیغات انجام گرفته و توقعات ایجاد شده، مردم 5 میلیون نامه برای رئیس جمهور نوشته اند، که بیشتر موضوعات مطرح شده در نامه ها و درخواست ها، در زمینه مشکلات مالی! اشتغال! تسهیلات! مسکن! دارو و درمان! بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی (ره) بوده است.

با وجود حجم گسترده نامه های مردم، رئیس جمهور تاکید کرده است، که تمامی نامه ها به صورت اصولی رسیدگی، و مشکلات مردم هر چه سریعتر برطرف شود!

بیش از 50 درصد نامه هایی که موضوع آنها مساعدت و حمایت است، تا قبل ازپایان سال 85 بررسی و پیگیری خواهد شد و مابقی نامه ها ظرف شش ماه آینده بررسی و پاسخ داده خواهد شد، و اما با توجه به اینکه رسیدگی به  50 درصد نامه های مساعدت و حمایت، به شش ماه آینده موکول شده، تکلیف بیش از یک میلیون نامه مردم شش استان باقی مانده که رئیس جمهور به آن سفر نکرده است چه خواهد شد؟!

پنج میلیون نامه نویس، با هزاران امید، چشم براه آمدن پستجی هستند، تا جواب نامه هایشان را بیاورد، و اما! نامه هایی را که مردم برای رئیس جمهور می نویسند، چه کسانی می خوانند و برای آن پاسخ می نویسند؟!

وجود پنج میلیون نامه رسیده و چند میلیون نامه در راه، ثابت می کند که استانداران و وزیران و مدیران احمدی نژاد، به وظایف خود درست عمل نکرده و در راه حل مشکلات کوچک مردم و تحقق عدالت اجتماعی کوتاهی کرده اند.

خواندن و بررسی و پیگیری 5 میلیون نامه، نیازمند هزاران نفر نیرو و هزاران هزار ساعت زمان است، که این خود باعث ایجاد کار و اشتغال برای هزاران نفر شده است و می شود، و بعبارتی نامه های مردم، اگر برای مردم آب نداشته، انگار برای خوانندگان نامه نان داشته است!

مفاد 5 میلیون نامه اثبات می کند که اکثریت نویسندگان نامه چه می خواسته اند و می خواهند، پول و کار! و حال اگر مردم پول و کار داشته باشند، بازهم برای رئیس جمهور نامه خواهند نوشت؟! پس باشد که رئیس جمهور، بجای تاکید بر پیگیری و دادن پاسخ به نامه های مردم، به استانداران و مدیران خود تاکید کند، تا چنان عمل کنند، که دیگر مردم نامه به رئیس جمهور ننویسند؟!

پول و کار نه در تهران، که در استانها هست، و استانداران، نمایندگان رئیس جمهور در استانها هستند، که باید وعده های رئیس جمهور را عملی کنند، و اما اگر استانداران می توانستند به مردم کار و پول بدهند، مردم نامه به رئیس جمهور می نوشتند؟ و حال درخواست های مردم برای پیگیری، به استاندارانی ارجاع می شود، که اگر می توانستند کاری انجام دهند، مردم مجبور نمی شدند که به رئیس جمهور نامه بنویسند! و اما با وجود استانداران و مدیران فعلی، این دور تسلسل «نامه نگاری»همچنان ادامه دارد و خواهد داشت.